فقیهی کهن جامهٔ تنگدست
در ایوان قاضی به صف بر نشست
 

نگه کرد قاضی در او تیز تیز
معرف گرفت آستینش که خیز
 

ندانی که برتر مقام تو نیست
فروتر نشین، یا برو، یا بایست
 

نه هر کس سزاوار باشد به صدر
کرامت به جاه است و منزل به قدر
 

دگر ره چه حاجت ببیند کست؟
همین شرمساری عقوبت بست
 

به عزت هر آن کاو فروتر نشست
به خواری نیفتد ز بالا به پست
 

به جای بزرگان دلیری مکن
چو سر پنجه‌ات نیست شیری مکن
 

چو دید آن خردمند درویش رنگ
که بنشست و برخاست بختش به جنگ
 

چو آتش برآورد بیچاره دود
فروتر نشست از مقامی که بود
 

فقیهان طریق جدل ساختند
لَم و لا اُسَلّم درانداختند
 

گشادند بر هم در فتنه باز
به لا و نَعَم کرده گردن دراز
 

تو گفتی خروسان شاطر به جنگ
فتادند در هم به منقار و چنگ
 

یکی بی خود از خشمناکی چو مست
یکی بر زمین می‌زند هر دو دست
 

فتادند در عقدهٔ پیچ پیچ
که در حل آن ره نبردند هیچ
 

کهن جامه در صف آخرترین
به غرش در آمد چو شیر عرین
 

بگفت ای صنادید شرع رسول
به ابلاغ تنزیل و فقه و اصول
 

دلایل قوی باید و معنوی
نه رگهای گردن به حجت قوی
 

مرا نیز چوگان لعب است و گوی
بگفتند اگر نیک دانی بگوی
 

به کلک فصاحت بیانی که داشت
به دلها چو نقش نگین بر نگاشت
 

سر از کوی صورت به معنی کشید
قلم بر سر حرف دعوی کشید
 

بگفتندش از هر کنار آفرین
که بر عقل و طبعت هزار آفرین
 

سمند سخن تا به جایی براند
که قاضی چو خر در وَحَل باز ماند
 

برون آمد از طاق و دستار خویش
به اکرام و لطفش فرستاد پیش
 

که هیهات قدر تو نشناختم
به شکر قدومت نپرداختم
 

صفحه ما در یوتیوب:

https://www.youtube.com/@ajkakae

Hosted by Simplecast, an AdsWizz company. See pcm.adswizz.com for information about our collection and use of personal data for advertising.